Kennismaking met Blessed Camp

Hallo allemaal!!

Inmiddels ben ik alweer aan m'n derde week begonnen. Echt de tijd gaat zo snel.., te snel misschien wel..?!

Het is even een tijdje stil geweest van mijn kant.

Dit had te maken met een 5 daagse trip die ik samen met 4 andere vrijwilligsters heb gemaakt naar Nairobi. Dit alles in het kader van; nu we er toch zijn.. :)

Ondanks de meerdere bom aanslagen van laatst hier in de buurt, de vele security controles waar we momenteel aan onderhevig zijn, en de niet altijd gegarandeerde veiligheid, hebben we toch de trip gemaakt.

En ik kan nu eenmaal weer in Msambwenie aangekomen zeggen, dat ik het voor geen goud had willen missen!!

Wat kan bijvoorbeeld een temperatuur van 20 graden koud zijn (als je 35+ gewend bent ;)). Oeps, ik bedenk me ineens dat menigeen van jullie inmiddels wel naar een temperatuur van 20 graden verlangt i.p.v. nog altijd en temperatuur van beneden de 10 graden. Sorry! ;)

Dinsdagmiddag ben ik samen met Lotte vanuit Msambwenie vertrokken naar Mombasa (trip van ongeveer 2,5u). Vanaf het Doingoood huis in Mombasa waar Daniëlle, Joyce en Vera verblijven, zijn we 's avonds om 22u met de nachtbus naar Nairobi vertrokken (trip van ongeveer 8u).

In de omgeving van Nairobi hebben we Lake Naivasha bezocht, waar we o.a. nijlaarden en vele zeer bijzonder mooie vogels hebben mogen zien.

Vanaf een campsite (overigens met de mogelijkheid tot het nemen van een heerlijke warme douche met gezelschap van allerlei beestjes en boven je een prachtige uitzicht op de blauwe lucht boven Naivasha ;) ) zijn we de volgende dag naar National Park Hell's Gate gegaan, waar we op de fiets door een prachtig mooi landschap tussen de zebra's, giraffes, poema's etc. hebben gefietst .

Vrijdag ochtend zijn we weer terug gegaan naar Nairobi, vanwaar we uit een backpackers hotel naar het Kenyatta International Conference Centre (het op één na hoogste gebouw van 105m hoog) zijn gegaan om te genieten van een adembenemend uitzicht over Nairobi en de weidse omgeving.

Zaterdag de bus weer terug genomen naar Nairobi, en na een lekke band onderweg en waarschijnlijk een geit met hoge snelheid aangereden te hebben, werden we uiteindelijk weer ‘veilig' afgezet in Mombasa.

Na zondagochtend nog heerlijk van de strand en de oceaan (hoezo; ..tsunami waarschuwing, wij wisten van niets..) genoten te hebben zijn Lotte en ik ‘s middags weer met de matatu verder gereden, terug naar Msambwenie waar ik onwijs warm en hartelijk werd ontvangen door m'n geweldige gastgezin en al de mensen die er wonen!! Echt het zijn geweldige mensen met allemaal een hart van goud!

Terugkomend op mijn vorige verhaal, hadden jullie mijn kennismaking met Blessed Camp nog te goed.

Ik zou nu bijna willen zeggen; ‘ga er goed voor zitten', want het was een bijzonder en boeiende kennismaking, die ik hopelijk net zo boeiend en bijzonder aan jullie hoop over te brengen...

In de eerste week heb ik een rondleiding gehad op Blessed Camp. Echt het is onvoorstelbaar. Leonard is docent op de school in Blessed Camp. Hij vertrekt iedere dag tussen 7 en 7.30u en gaat dan naar school. Om 7.45u start hier de school.

Wat heb ik in Nederland altijd kunnen uitslapen bedenk ik me nu ik dit meemaak.

Gelukkig mag ik hier ook uitslapen en verwachten ze me iedere keer rond een uur of 9.00-9.30u op school.

Ik was blij dat Phoebe me de eerste dag naar school begeleide. Want echt ik was anders waarschijnlijk gewoon verdwaald in de velden.

Op weg naar school vroeg ik me namelijk al af; ..hoe vind ik de weg terug straks weer..

Langs lokale huisjes van leem, met rieten daken, zeer droge grond (regenseizoen is nog steeds niet echt begonnen, waardoor de temperatuur alleen maar verder oploopt) gaan we ineens onder prikkeldraad door en kom ik op het terrein van de school.

Onvoorstelbaar, het lijkt wel of de kinderen en neus hebben voor een Mzungu (blanke) , want voordat ik ze gezien had, riepen ze me al vanuit alle hoeken aan; jambo, jambo, Mzungu.

Overigens gebeurt dit niet alleen op school. Overal op straat waar ik me vertoon, roepen oudere en jongere kinderen me aan. Ze zwaaien, willen met me meelopen en vragen me; ‘How are you?'. Op de woorden; ‘I'm fine and you?' Houd een gesprek met de meesten op.

Ook heb ik niet altijd het idee, dat de kinderen weten wat ze zeggen of vragen. De zinnetjes; How are you?' en ‘I'm fine' zijn er volgens mij zo ingeprent. Op elke andere vraag krijg je namelijk een verontwaardigde blik of ‘I'm fine' als antwoord terug.

Maar terug naar school... Op maandag en donderdag is het hier Medical day. De kinderen beginnen alle dagen om 7.45u. Ook op de Medical day dagen. Alleen op deze dagen hebben de kinderen om 10u een break. Ze moeten naar buiten waar ze plaats nemen op een bankje onder de boom in een zanderige ondergrond. De leraar en een verpleegkundige (die vanuit Mombasa overkomt, 2,5u rijden) inspecteren de kinderen op Jiggers.

Dit zijn zandvlooien die zich in de huid van o.a. de voetzolen en handen (met name bij en onder de nagels) nestelen, eitjes vormen en zorgen voor ontstekingen.

Het probleem kan min of meer voorkomen worden door goede schoeisel, en iedere dag goede lichamelijke verzorging als handen en voeten wassen. En dat is nu juist het probleem. Schoenen zijn te duur, en de leefomstandigheden zijn ver beneden peil om goede en adequate lichamelijke verzorging toe te passen voor helaas de meeste kinderen (in de meeste woningen zijn de vloeren gewoonweg nog van zand).

Inmiddels heb ik zelf ook al meegeholpen met het verwijderen van jiggers. Met een klein operatie mesje word de huid rondom de jigger open gesneden en word de jigger eruit gedrukt of soms gepulkt. Een lastig karwei aangezien het hier gaat om kinderen en ze gewoonweg pijn hebben bij het verwijderen (al houden ze zich echt goed, als ik me bedenk wat voor pijn het wel niet zou moeten doen!) .

Na het verwijderen worden de wondjes gereinigd met Dettol (een desinfectans) waarna er betadine zalf op de wondjes word gesmeerd.

En dan... ja toen gebeurde er iets waar ik met verbazing naar heb zitten kijken...

Wanneer de wondjes zo ‘steriel' mogelijk zijn behandeld met betadine zalf, stappen de kindertjes met hun wondjes gewoon weer in het zand om verder te spelen...

Wat..dacht ik..! Gebeurt dit echt? Ja dat gebeurt echt!!

Daarbij is het ook nog belangrijk om te vermelden dat er bij elk kind waarbij jiggers word verwijderd een mesje word gebruikt. De leraar of verpleegkundige hebben handschoenen aan. Alleen word er geen enkele keer een handschoen gewisseld. Dat betekend dat het eerste en het laatste kind waarbij wondverzorging plaatsvind, allen behandeld worden met dezelfde handschoenen. En zo gaat het ook met dat mesje. Één mesje word bij meerdere (vele) kinderen gebruikt.

Momenteel zit ik hier met Lotte (een andere vrijwilligster). We zijn beide verpleegkundige. Na de wondverzorging gezien en zelf ook al te hebben uitgevoerd hebben we besloten om in de periode dat we hier zijn, te gaan kijken hoe we de wondverzorging, waar dat kan, kunnen gaan verbeteren voor wat betreft; hygiëne, effectiviteit en efficiëntie.

Over de eerste 2 heb ik het al gehad. Over efficiëntie nog dit: allen kinderen worden naar buiten gestuurd voor de break wat in het teken staat van de wondverzorging. Ongeveer 80 kinderen (1 leraar met een assistent). Deze hebben niet allemaal last van jiggers, maar tijdens de gehele Medical vind er geen les plaats. Genoeg punten voor ons om mee aan de slag te gaan de komende periode...

Natuurlijk stonden de afgelopen weken niet alleen uit wondverzorging en het maken van een soort ‘kwaliteitsplan' voor de wondverzorging.

Ik heb de kids ook heerlijk aandacht kunnen geven tijdens hun break. Aandacht dat ook gericht was op leren.

Zo heb ik een hinkelblok getekend en zijn we gaan hinkelen. Hebben we geprobeerd schipper schipper mag ik overvaren te doen (dit was niet een heel groot succes door met name het communicatie probleem), en hebben we rekenspelletjes gedaan.

Echt leuk, ik leer de kinderen de Engelse cijfers en leer van de kids de cijfers in het Swahili.

Een voorzetje voor jullie in Nederland; Moija, Mbilli, Tatoe, Nne, Tano, Sita, Sabe, Nanie, Tisa, Komie....

Oké ik zal het hierbij laten. Flink oefenen zou ik zeggen! Na enig oefenen behaalde ik zelf een dikke Komie van al de kids! ;)

Wow, wat een verhaal alweer. Oké, nog één belevenis als afsluiter :)

Naast een bezoek aan Nairobi ben ik vorig week zaterdag naar Okunda geweest. Met de matatu ongeveer een uur van Msambwenie waar ik samen met andere vrijwilligers heerlijk van het strand heb genoten. Onderweg in de matatu, ik als echte vis liefhebber (not!!!) getuige geweest van gewoon vishandel in de matatu. Stapt een man in met een emmer vol met vis en gaat aan de man naast hem gewoon vis verkopen. Fijn die geur en al die oogjes die je uit de emmer aanstaren.. Moest men in Nederland in de trein of bus eens gaan doen...

Na een heerlijk dagje, was ik blij dat we op terugweg weer veilig in Msambwenie aankwamen. De matatu is bedoeld voor 14 personen. Nou 20 is ook geen enkel probleem! Met enige lenigheid en flexibiliteit passen er heel wat sardientjes in een blik heb ik gemerkt.. een blik dat overigens in Nederland al lang niet meer door een APK keuring zou komen, geloof ik...

Voor nu was dit het eerst weer!

Ik hoop dat jullie het met plezier zullen lezen! (de foto's zullen spoedig volgen!)

Voor nu, veel goeds vanaf hier en natuurlijk vele groetjes!!!

Kennismaking met Keniaanse leefwijze

Jambo Jambo (hallo),

Hierbij opnieuw een update van mijn ervaringen/ belevenissen in Kenia.

Ik zeg het nu wel, maar ik zou eerlijk gezegd niet weten waar ik moet beginnen met vertellen...!

Bedankt voor al jullie reacties. Het doet me echt goed om te weten dat jullie allen aan me denken en met me meeleven!! Ik vind het erg fijn om jullie reacties te lezen.

Afgelopen week bestond uit een kennismaking met m'n nieuwe gastgezin en Blessed Camp. Vorige week ben ik vanuit Mombasa naar het gastgezin van Phoebe en Leonnard verhuisd. Wow.. wat een geweldige mensen! Zoveel liefde als ze me geven, het is gewoon niet in woorden uit te drukken. Ze staan op elk moment voor me klaar en leren me hoe en waar het echte Keniaanse leven uit bestaat. Voor een Nederlandse als ik; geen luxe, maar echt back to the basic!

Ik zal proberen uit te leggen hoe mijn leefomstandigheden zijn.

Ik woon in een soort gebouw dat bestaat uit een soort voorhuis en een achterhuis. In het ‘voorhuis' bevinden zich 4 kamers. Een woonkamer van Phoebe en Leonnard en er tegen over een (slaap)kamer voor mij. Daarnaast 2 kamers welke gebruikt worden door de andere families die in hetzelfde wooncomplex wonen. In het ‘achterhuis' een binnenplaats waar zich opnieuw 4 kamers bevinden. Dit zijn de slaapvertrekken voor al de gezinnen. Tevens bevinden zich in de slaapkamers branders, ik heb bij Phoebe en Leonnard 1 ontdekt, waarop de maaltijden worden bereid. Helemaal achterin het gebouw grenzend aan de binnenplaats bevinden zich een douche (met weinig water) en toilet voor gezamenlijk gebruik. In de binnenplaats hangen waslijnen, en staan diverse teiltjes, waar de was met de hand word gedaan en word opgehangen. Het water is geregeld op en de elektriciteit valt geregeld uit.

Afgelopen week heb ik in een enorme dubio gestaan. Want het comfort is zeer beperkt. Nu mag ik absoluut niet klagen met een eigen kamer, als ik kijk naar de woonomstandigheden van vele Kenianen , maar als ik kijk naar de andere onderkomens van vrijwilligers, dan waan ik me voor mijn gevoel bij hen in een soort van hotel (al is het ook maar gewoon een (simpel) appartement waar ze bij een ander gastgezin inwonen).

Bij temperaturen van nabij de 40 graden hebben zij de beschikking over een koelkast en ventilator. Deze luxe heb ik niet. Ik kreeg de keus voorgelegd om evt. naar een ander gastgezin te gaan, voor meer comfort en hygiëne. Maar dat betekend dat ik de Kenia Experience onder deze lokale mensen, ontzettend zal gaan missen.

Ik ben er nog niet geheel over uit. Mede ook omdat vandaag, na eerder te hebben aangegeven dat het comfort niet voldeed zoals afgesproken, Peter (lokale coördinator) me een ventilator bracht. In ieder geval al enige verkoeling. Daarnaast vertelde hij mij dat er gekeken zal worden naar een koelkastje, zodat boter en andere etenswaren koel bewaard kunnen worden i.p.v. in de warmte tussen alle lopende en kruipende beestjes.

Wat ik wel kan zeggen is dat het me hier super goed bevalt. Ik heb zelfs al een vriendinnetje! Bethie het buurmeisje van Phoebe en Leonnard. In het begin erg verlegen toen ze me zag.

Op de tweede dag toen ik buiten op de ‘veranda' ( lees: stenen muurtje) zat kwam ze in de deuropening staan en zei ze; doei doei (ws. geleerd van een vorige vrijwilliger). Op spelende wijs heb ik haar geleerd dat als ze me wilde begroeten ze; ‘hoi hoi', moest zeggen, en bij weggaan; ‘doei doei'.

Het ijs was gebroken! Diezelfde avond kwam ze bij me zitten en hebben we samen tekeningen gemaakt. Tot het moment dat haar moeder haar riep om naar bed te gaan. Toen moest ze ineens huilen. Later bij navraag bij haar moeder kreeg ik te horen; ‘Bethie vind je lief en wilde bij jouw blijven'. Doe ik iets verkeerd..? Of heb ik een hart voor kinderen (zoals Bethie)?

Afgelopen week was het ook schrikken voor mij, toen ik werd geconfronteerd met een forse ontsteking aan m'n linker voet. Wat begon met een klein wondje bij m'n grote teen, breide in een paar uur tijd heel snel uit naar al m'n tenen en gehele voorvoet. Met ontsmettingszalf en een eigenwijze observerende blik van mezelf (waarom zou ik er ook een dokter naar laten kijken, als ik zelf verpleegkundige ben) gaat het nu inmiddels weer beter en is de ontsteking zo goed als over.

Ik zei al; dat ik teveel had om te vertellen. Eigenlijk wil ik nu nog een stukje schrijven over Blessed Camp. Want ook daar heb ik veel gedaan, geleerd, gezien en beleeft. Zoals jullie begrijpen ook een verhaal dat niet kort kan worden samengevat. En Phoebe zegt iedere dag ook tegen mij dat ik moet relaxen. Dus Blessed Camp houden jullie nog te goed!!

Wat ik jullie nu niet wil onthouden is de ochtend die ik vanmorgen heb meegemaakt. Zoals ik in m'n vorige verhaal heb genoemd, zou ik vandaag tijdens de Sunday Classes, de kinderen een song aanleren. Dank jullie wel voor de inbreng! Uit jullie inbreng heb ik uiteindelijk gekozen voor: ‘Read your Bible, pray every day..', en ‘Soon and very soon..'! Wow, geweldig hoe snel de kinderen hier een song aanleren. En de gebaren die we (jong en oud) gezamenlijk erbij konden maken! Het was een geweldig moment met elkaar. Helaas had ik met het aanleren van een Swahili song toch iets meer moeite, maar ik heb dan gelukkig nog een paar maanden.

Nou hier laat ik het voor nu eerst weer bij!

Nogmaals thanks voor jullie meeleven! En ik zie uit naar jullie reacties!

Het ga jullie allen goed!

Gr. Arend

Bey bey Netherlands, hello Kenya!

En dan is het zover. Na een lange periode van voorbereiding brak dan de dag van vertrek aan. Om 5u op weg naar Schiphol waar ik in het bijzijn van m'n ouders en broers werd uitgezwaaid. Het moment dat ik eigenlijk de hele tijd voor me weg had geduwd brak aan. Wow, wat een beladen, moeilijk en (sorry voor het komende woord) rot moment. Tuurlijk was ik helemaal klaar voor vertrek en wilde ik heel graag naar Kenia, maar ooh dat afscheid nemen, wat een vreselijk moment!!

De vlucht van Amsterdam naar Nairobi, begon gelijk goed met een half uur vertraging. Gelukkig had ik niet alleen zin om naar Kenia te gaan, maar o.a. de piloot ook, want hij zorgde er uiteindelijk voor dat de aankomst in Nairobi maar 15 minuten later was dan gepland.

In Nairobi kon ik gelukkig vrij snel het visum regelen en kon ik daarna m'n bagage ophalen en zoeken naar de Domestic Terminal waar ik m'n bagage weer kon inchecken voor de vlucht naar Mombasa.

Eenmaal zelf ook ingecheckt en klaar voor de tweede vlucht, opnieuw het vliegtuig in. Werd ik eenmaal in het vliegtuig gelijk door de stewardess aangesproken. Bleek ik naast een nooduitgang te zitten, en bij een eventuele calamiteit, zou ik de nooddeur moeten openen en mensen naar buiten moeten begeleiden de vleugel op. Echt een hele geruststellende informatieve boodschap was dit stewardess! Bedankt. (..Al kijkende naar buiten zag ik in gedachten namelijk vele scenario's voorbij komen)

Na gelukkig opnieuw een probleemloze vlucht, veilig aangekomen in Mombasa, stonden Peter Ochiel (zoals afgesproken) en Bongo (vriend van Peter) me op te wachten. Na een korte rit door Mombasa, werd ik naar het huis van Peter en Nancy (Peter zijn vrouw) gebracht, waar ook Lotte (een andere vrijwilligster) me opnieuw heel hartelijk welkom heten met de woorden: Karibu! Een erg warm onthaal!

Na een korte maar warme kennismaking en rondleiding door het huis, de eerste nacht in Kenia voor de boeg. Voor de geruststelling van enkelen van jullie; ik had samen met de andere vrijwilligster een (slaap)kamer in de woning van Peter en kon ik gebruik maken van een douche (alleen koud water) en toilet. Tot vanmorgen ben ik bij het gezin Ochiel gebleven. Ik ben vanmorgen vroeg doorgereisd naar Msambweni (2,5u zuidelijker gelegen vanaf Mombasa).

Een kort overzicht van de afgelopen dagen:

Donderdag heb ik gelijk een city tour door Mombasa gemaakt met Alex, de broer van Peter. De tour duurde 4 uur, waarin ik veel belangrijke maar ookmooie plaatsen heb bezichtigd. Dit ook omdat ik vandaag naar Msambweni, de plaats waar Blessed Camp ligt ben afgereisd. Vanaf Msambweni zal ik ws. in de weekenden geregeld naar Mombasa afreizen, dus enige kennis van deze kustplaats is wel van nodig.

Al is het alleen maar om het openbaar vervoer hier enigszins te begrijpen. De meest gebruikte zal worden; de matatu (een taxi busje voor ongeveer 12 personen). Deze taxibusjes worden uiteraard bestuurd door een chauffeur, maar ook door een soort ‘steward' die veelal half uit de matatu hangt en de bestemming roept naar omstanders. Een bijzondere ervaring. Ook het uitstappen is bijzonder want als je wilt uitstappen klop je tegen de zijkant/ dak van de matatu en de matatu stop op de eerst volgende plaats. Niets staat aangegeven met straatnaamborden o.i.d. maar men werkt hier met referentiepunten. De wegen verkeren in zeer matige conditie, en hier geld om niet te vergeten; het recht van de sterkste. Een informatieve maar ook zeker bijzondere dag/ tour met veel ervaringen. Zo stond er ‘s avonds nog een bijzondere ervaring te wachten; de maaltijd. Heerlijke stampot met worteltjes. Wie had dat gedacht.. ;)

Vrijdag heb ik samen met de andere vrijwilligers (die werkzaam zijn op de diverse projecten in Mombasa), een tour gemaakt naar de sloppenwijk Bangladesh van Mombasa. Een wijk waarin 15000 inwoners wonen, in met in vergelijking met Nederland, natuurlijk slechte omstandigheden. In vergelijking met Mombasa waren de beelden die ik zag in de sloppenwijk, te vergelijken met veel situaties die zich in Mombasa stad zelf ook voordoen.

Tijdens de tour hebben we diverse schooltjes bekeken en gesproken met leraren. Het is lastig om uit te leggen, maar een schoolgebouw van ijzeren golfplaten dat met plastic bij elkaar gehouden word, waarin minimaal 326 leerlingen onderwijs krijgen in grote groepen in daar en tegen kleine klaslokalen, is indrukwekkend. Een school die daarnaast maar de beschikking heeft over maar 9 leraren.

Zaterdag stond een stranddag gepland. Heerlijk ontspannen samen met de andere vrijwilligsters op het strand van Nyali. Na alle indrukken even heerlijk relaxen. Daarbij me ook weer voorbereidenop m'n vertrek uit het gastgezin Ochiel. Vandaag ben ik zoals gezegd vertrokken naar Msambweni. Hier verblijf ik bij een gastgezin op 10 minuten lopen van Blessed Camp.Een guesthouse waarbij ik nu in echte Swahillische omstandigheden woon.Na 1 dag al een fantastische ervaring!

Vanmorgen voor zover ik dat kon, al geassisteerd bij de Sunday Class op Blessed Camp. Voor volgende week afgesproken dat ik de kids (echt prachtig zijn ze, op alle fronten!) een lied (psalm o.i.d.) zal aanleren. Ideeën zijn welkom!

Eind van de middag kon ik relaxen tijdens een mooie wandeling door de community. Vanavond m'n gastgezin verrast met heerlijke Nederlandse lekkernijen die ik voor ze had meegenomen. Wat waren ze verrast en blij!

Morgen start ik op het project en zullen de werkzaamheden voor mij langzaam aan beginnen. Ben erg benieuwd. Waarschijnlijk jullie ook allemaal?!

Ik hou jullie op de hoogte!!!

Voor nu eerst:

Kwa Heri/ Tot ziens!!

Kenia; here I come!

..Bozy, helemaal in Afrika,

In het verre Kenia,

Aan het meer Victoria.

..Bozy, als ik denk aan Afrika,

Droom ik dat ik naast je sta,

Aan het meer Victoria.

(Lied van Elly en Rikkert; Bozy (met Wan wadhi ka Yesu))

Hallo allemaal,

Hierbij voorlopig de laatste update vanaf Nederlandse bodem..!

Wow.., wat gaat de tijd snel!

De maanden februari en maart, zijn echt voorbij gevlogen.

Naast het werk (en de nog vaste afspraken) werden de dagen gevuld met;

• persoonlijke momenten met enkelen van jullie!,
• leuke gezamelijke activiteiten!,
• fijne georganiseerde groepsmomenten!,
• ..!

Daarom wil ik deze update ook beginnen met jullie te bedanken!

Bedankt voor al jullie reacties, inzet, gezelligheid, nieuwsgierigheid, steun, meeleven, hulp, .., .. (op welke wijze dan ook)!!

Zo werd ik bijvoorbeeld in m'n eigen huis, toegezongen door m'n bijbelstudieclub, toen ze zich snel allemaal hadden omgekleed in Keniaanse stijl. Jovo: bedankt!

En collega's die me op m'n (voorlopig) laatste werkdag, verrassen met een knapzak, waarin allerlei benodigdheden zaten die (aldus m'n collega's ;)) van pas zouden kunnen komen in Kenia. Bedankt voor deze geweldige actie collega's!

Om nog maar te zwijgen van alle andere momenten die ik deze maand met jullie allen persoonlijk of gezamelijk heb mogen beleven. Het was en is hartverwarmend!

Vandaag werd ik in de kerk, tijdens de dienst totaal verrast toen mij ineens gevraagd werd om naar voren te komen. Prachtige woorden werden mij meegegeven, en de gemeente die mij gezang 64 (‘Vrede zij u') toezong. Met kippenvel en een brok in m'n keel kan ik zeggen dat het me ontroerde, maar me tegelijk ook veel kracht gaf en geeft!! Ik wens jullie allen dezelfde woorden toe voor de komende periode! Bedankt gemeente!

Via deze weg wil ik jullie ook nog op de hoogte brengen van een geweldige activiteit, dat plaats vond op 10 maart. Een taartbakwedstrijd!

Dit is een jaarlijks activiteit binnen de GKV-Emmen, georganiseerd door de jeugdcentrale.

Voor degene die deze activiteit niet kennen, volgt hieronder het recept:

Benodigdheden:

• Een (kerkelijke) gemeente

Bereidingswijze:

• De (kerk) leden worden uitgenodigd om thuis een taart te bakken.
• Tijdens een gezellig samenkomen worden de taarten door een deskundig samengestelde jury beoordeeld op; presentatie, smaak en creativiteit.
• De taarten worden na beoordeeld te zijn, gesneden en per punt verkocht.

Variatietip:

• Om de jury tijd te geven voor een goede beoordeling en het wachten aangenamer te maken, kan ervoor gekozen worden om tijdens de bereiding een film laten zien.

Smakelijk smullen!

Het was een geslaagde activiteit!

Diverse gemeenteleden, jong en oud, deden hun uiterste best om een zo mooi, maar misschien nog wel belangrijker, een zo'n lekker mogelijkste taart te bereiden. In totaal werden 17 taarten en 5 cakes ingeleverd.

Tijdens de beoordeling door de jury, maakte ik gebruik van de de variatietip en liet ik de aanwezigen een samengestelde film zien over de twee kanten die het land Kenia (helaas) bezit en het project Blessed Camp (waar ik naar toe ga). Nadien was er de gelegenheid om vragen te stellen en als afsluiter kon iedereen genieten van de diverse taartpunten.

Aansluitend aan de taartbakwedstrijd werd een jeugdsoos georganiseerd. Een gezellige avond als jeugd van de GKV-Emmen samen, dat net als de taartbakwedstrijd ook in het teken stond van Blessed Camp.

De beide activiteiten leverden natuurlijk opnieuw veel aandacht en reacties op, maar wat ook zeker het vermelden waard is, is dat de totale opbrengst (taartbakwedstrijd, soos, en giften) van deze geweldige avond € 617,88 bedroeg! Uiteraard wederom bedoeld voor projecten binnen Blessed Camp! Geweldig toch!! Iedereeen hartelijk dank!

Inmiddels zit mijn werken als IC-verpleegkundige in Emmen er (voorlopig) op. De laatste dagen van voorbereiding breken aan. De koffers zijn inmiddelsingepakt en klaar voor de reis. Dat geldt uiteraard ook voor mezelf!!

Ik krijg nu geregeld de vraag of ik het spannend vind om te gaan? Ja en nee, is mijn antwoord!

Er is gezonde spanning bij mij aanwezig voor de reis. Tegen mijn verblijf en de periode in Kenia zie ik niet op.

Dat heeft misschien met de (lange) voorbereidingstijd te maken...

Maar nog belangrijker voor mij: ik weet dat ik niet alleen ga..!

Enige tijd geleden mocht ik aanwezig zijn bij een mooi zang optreden, waar het volgende lied ten gehore werd gebracht:

...You walked with me,

Footprints in the sand,

And helped me understand,

Where I'm going.

...You walked with me,

When I was all alone,

With so much I no along the way,

Then I heard you say:

...I promise you,

I'm always there!

When your heart is filled with sorrow and despair,

I'll carry you,

When you need a friend,

You'll find my footprints in the sand!

(Songtekst: Footprints in the sand)

De zegen die ik vanmorgen mocht meekrijgen en de boodschap die o.a. in deze coupletten is samengevat, geven me een enorme rust en vertrouwen voor de komende (toch ook wel onzekere) periode!!

Voordat ik as. woensdag (28 mrt.) 's ochtends vertrek, wil ik jullie allen als afsluiter van deze update nog een boodschap meegeven.

Naast iedereen natuurlijk veel goeds toe te wensen voor de komende periode alhier, een paar woorden..

Woorden, afkomstig uit een mooie musical die ik afgelopen week nog kon bijwonen. Woorden met een (als je erover nadenkt!) prachtige steeds dieper wordende betekenis:

LEEF (met elkaar) in liefde en gerechtigheid!!

Heel veel goeds en tot vanuit.. Kenia!! :D

Gr. Arend

Januari/ Februari; aftellen

Hallo allemaal,

..Aftellen..,

.. één woord, ..8 letters.

Een simpel woord dat voor mij momenteel steeds meer betekenis krijgt.

‘De allerlaatste weken, de dagen gingen snel. Dichtbij komt het afscheid..,.'

Een regel uit een bekend lied. Een regel die klopt..!

Noemde ik de datum van vetrek eerst nog: ‘over een half jaar', eind januari kon ik op de verjaardag van m'n jongste broer al vertellen, dat het exact nog 2 maanden was.

En nu, maanden worden weken, weken worden dagen.., 28 maart komt er snel aan!!

‘dichtbij komt het afscheid, moeilijk word het wel.'

Af en toe wil ik er aan denken ..; .. afscheid.

Het afscheid van alle dierbaren die nu om me heen staan, die ik 3 maanden achter zal laten.

Dat moment.., word vast een moeilijk moment..

Af en toe .., wil ik er aan denken ..

'Afscheid nemen bestaat niet! Ik ga wel weg maar verlaat je niet!'

Opnieuw een regel uit een (ander) bekend lied. Ook een regel die klopt..!

‘Afscheid nemen bestaat niet!'

Af en toe wil ik ook hier aan denken..; .. dat ik, na wat vast en zeker een geweldige en nooit te vergeten periode gaat worden in Blessed Camp, Kenia, op 28 juni weer vaste voet ga zetten op Nederlandse bodem.

Af en toe wil ik er nu aan denken.., want ondanks dat het afscheid moeilijk gaat worden, en dat er niets fijners is dan weer bij alle dierbaren terug te zijn, mag ik ook weten dat er een periode tussen ligt!!!

Een periode waarin ik hulp kan en mag gaan bieden aan de inwoners van Blessed Camp. En dat wel 3 maanden lang!!! Dat is waar ik momenteel steeds meer naar ga verlangen.. Niet af en toe, maar CONTINU ..!

‘Ik ga wel weg maar verlaat je niet!'

Af en toe.., nee, ook bij deze regel GEEN; ..af en toe!!

Want ondanks dat ik tijdelijk afscheid zal moeten nemen, mag ik ook weten dat er communicatie middelen bestaan, waarmee ik in contact met jullie kan blijven.. En één van die middelen zal deze weblog zijn!

En via deze weblog wil ik jullie dan nu ook op de hoogte brengen van de bij velen heersende vraag; ‘hoe staat het met de voorbereidingen?'

Als antwoord een overzicht:

- De pepernotenactie.

De pepernotenacie is zoals ik de vorige keer al meedeelde afgerond. Een link wat leuk is om hierbij nog te lezen is: http://www.dgfoundation.nl/december-akties.html (klik op ‘lees meer' bij de pepernotenactie)

- Donaties.

Donaties blijven nog altijd binnenkomen, waarvoor opnieuw hartelijk dank aan een ieder! Ook hierbij blijft gelden: alle donaties zullen bestemd zijn voor de inwoners van Blessed Camp!

- Het Afrika Fonds.

Over de uitkomst van de onderhandelingen met het Afrika fonds mag en kan ik alleen maar blij en dankbaar zijn! Na opnieuw vervolg gesprekken in januari te hebben gehad, zijn we tot duidelijke afspraken gekomen. Afspraken over financiële steun (wat echt buitengewoon is!!), als ook een tegenprestatie van mijn kant; na terugkomst een presentatie geven op de ledenvergadering! (Hmm, misschien een reden om toch in Kenia te blijven??)

- GGD.

Inmiddels heb ik afspraken lopen bij de GGD voor de vaccinaties en malaria preventie. Zoals het nu lijkt zal ik, na 2 vaccinaties, er nog 1 moeten hebben. (Lees hierbij wel; dat ik de prikken liever zelf uitdeel, dan dat ik ze moet krijgen.. ;))

En ja, dan zijn de grote voorbereidingen eigenlijk allemaal getroffen en zal ik de komende tijd gebruiken om de laatste aan-/ inkopen te doen voor de reis, langzaam toch ook mijn spullen bij elkaar te verzamelen en de koffers in pakken.

Langzaam zal ik de werkzaamheden, m'n taken binnen m'n privé leven, gemeenteleven, werk, etc., etc., waar mogelijk al los gaan laten.. en zullen ze plaats gaan maken voor afscheids(feestje)..

Maar alles met de gedachte: ‘Afscheid nemen bestaat niet!!'

Groet,

Arend

December; onderhandelingsmaand.

Hallo allemaal,

‘Wanneer komt er weer een nieuw verhaal?' was de vraag die ik afgelopen periode van meerderen kreeg.

Nou..?.. Hier is weer een update die ik met jullie wil delen!

Het heeft inderdaad even geduurd. Misschien leek het ook wel of er even niets gebeurde wat betreft de voorbereidingen. Maar niets is minder waar!!

Naast al de drukte en gezelligheid die de feestdagen met zich meebrachten, ben ik afgelopen maand o.a. bezig geweest met gesprekken voeren, verslagen schrijven en onderhandelen.

Voordat ik hier meer over vertel, eerst terugkomend op mijn vorige verhaal; de pepernotenactie. Wow, wat een super actie!! Onlangs heb ik de opbrengst van de gehele actie moeten bijstellen van € 1682,60 naar een uiteindelijke opbrengst van € 1865,-. Geweldig toch!!!

Enkelen dachten dat de opbrengst van de pepernotenactie geheel of gedeeltelijk bedoeld was voor het bekostigen van mijn reis en verblijf in Kenia.

Voor alle duidelijkheid; dit is niet zo! De gehele opbrengst was en is nog altijd bedoeld voor de inwoners van Blessed Camp.

En zo kom ik bij de volgende vraag die ik van enkelen kreeg.

‘Hoe houd je, in tijden van financiële crisis, en met het geweldig uitzicht op ontwikkelingswerk, je hoofd financieel gezien boven water, met al die extra kosten die nu al en straks op je af komen?‘ Tja..??? Vertrouwen..

Voor mij stond namelijk één ding vast: na de ‘keuze' tot het gaan doen van ontwikkelingswerk hoefde ik me niet druk te gaan maken over de oplopende financiën. Ik mocht (en mag) erop vertrouwen dat dit zou goedkomen...

In december heb ik contact gezocht met het Afrika fonds Leveste. Voor degene die het Afrika fonds niet kennen; het Afrikafonds Leveste is een stichting die in 1988 is opgericht door medewerkers van het Scheper Ziekenhuis Emmen met als doel kennis en ervaring uit te wisselen met gezondheidszorg in ontwikkelingslanden.

Zo heeft het Afrika fonds al vele jaren een relatie met het St. Mary's Hospital in Mumias, Kenia. Mede dankzij het Afrika fonds is dit ziekenhuis een van de betere plattelandsziekenhuizen van Kenia geworden. (zie ook: www.afrikafonds.com)

Voor het Afrika fonds heb ik een volledig financieel overzicht opgesteld met de al gemaakte en nog te maken kosten. Daarnaast heb ik een uitgebreid projectplan geschreven waarin ik beschreven heb wat mijn werkzaamheden en doelstellingen zullen zijn in Blessed Camp. Dit alles heb ik vervolgens mondeling toe- en uitgelicht aan het Afrika fonds.

Toen brak voor de kerstdagen een periode van wachten aan. Mijn financieel overzicht en het projectplan zouden op de bestuursvergadering van het Afrika fonds besproken worden...

Vlak voor oud & nieuw kreeg ik bericht: ‘je projectplan is goedgekeurd en het Afrika fonds wil je initiatief tot het doen van ontwikkelingswerk maar al te graag stimuleren en (MEE) FINANCIEREN!!'

Een geweldig bericht!!

Op televisie bestaat er een consumentenprogramma waarin mensen een koude of warme douche uitdelen voor werkzaamheden of nalatigheden van een bedrijf/ organisatie. Nu weet ik niet of stichtingen ook meedingen in het ontvangen van een koude of warme douche.

Maar.., als er één stichting is die recht heeft op een warme douche, dan is dat op dit moment; het AFRIKA FONDS!!!

Alvast super bedankt Afrika fonds!

Gr. Arend

November; pepernotenmaand.

Hallo allemaal,

Als voorbereiding op mijn reis naar Kenia, had ik bedacht om een sponsoractie op te zetten.

Niet zomaar een sponsoractie, maar het moest een ludieke actie worden, had ik bedacht

Een leuke actie om te doen, wat de aandacht van velen zou trekken en wat ook nog eens ruim geld zou opleveren, ter donatie aan de projecten binnen Blessed Camp.

Bij veel sponsoracties is het gebruikelijk, dat je van te voren de te verkopen materialen zelf inkoopt, om ze vervolgens door te verkopen. Het grote nadeel hierbij is dat, mocht de sponsoractie niet aanslaan, je zelf met een enorme voorraad materialen blijft zitten.

Via internet kwam ik terecht op de website van Baltus Fundraising. Daar las ik het bericht van een pepernotenactie. Het ging als volgt te werk;

• Als organisator van de sponsoractie ga je eerst inventariseren hoeveel blikken pepernoten je kunt verkopen.
• De hoeveelheid blikken bestel je vervolgens bij Baltus Fundraising.
• In overleg worden op een dag dat het jouw uitkomt de bestelde blikken bij je thuis afgeleverd.
• De helft van de opbrengst (= 50%) is gelijk bestemd voor het doel van de sponsoractie en word bij afrekening direct met je verrekend.

Begin november ben ik van start gegaan..

In mijn eigen kerkelijke gemeente, via m'n ouders en broersin m'n ouderlijke gemeente, via m'n werk en familie en vrienden, kwam de bestelling al snel opgang.

Mensen konden 1 blik pepernoten (200 gr) bestellen voor € 4,50 of 2 blikken voor € 8,00.

Half november heb ik een bestelling van 484 blikken pepernoten besteld bij Baltus Fundraising.

Op 18 november werden ze bij me thuis afgeleverd.

Degene die weten hoe en waar ik woon, zullen begrijpen dat een enorme vrachtwagen bij m'n woning leid tot verbazingwekkende gezichten. Helemaal als je bedenkt dat de oorsprong van Baltus Fundraising eigenlijk in de bloembollen ligt.

..De transporteur belt nadat hij zijn dubbel assen tellende vrachtwagen in het tot nu toe altijd rustig hofje had geparkeerd, aan. ‘Ik snap niet wat ik hier kom doen, ik zal vast verkeerd zijn' waren z'n eerste woorden, toen ik de deur voor hem opendeed.

‘Wat moet ik hier in dit hofje met een pallet vol bloembollen' ging hij verder.

‘Bloembollen?' vroeg ik!

‘Ja.., ik heb hier een bon, waarop staat dat ik een pallet bloembollen hier zou moeten afleveren..' Hmm, ik keek op de bon, en vertelde de beste transporteur, dat hij een pallet pepernoten kwam afleveren..

Echt je had hem moeten zien. Ogen zo groot als schoteltjes.

‘Ik..ik.., pepernoten bezorgen, ik bezorg alleen maar bloembollen!'.

Na hem enigszins gekalmeerd te hebben (maar van binnen zelf nog altijd schaterend van het lachen), liep de beste transporteur naar zijn vrachtwagen en haalde de bestelling op..

Met een big smile kwam hij terug lopen, ‘je hebt inderdaad gelijk' zei hij, 'er zitten pepernoten in de dozen, om precies te zijn 97 kilo aan pepernoten..!!!'

Ik had hem uitgelegd dat het om een sponsoractie ging, welke ik via Baltus Fundraising organiseerde. ‘Wow, prachtig, heel veel succes!', was zijn reactie.

Na knap manoeuvreer werk en enige hulp dat ik hem kon bieden, wist de transporteur zijn vrachtwagen achteruit het hofje uit te rijden.

Haha, die transporteur, ben wel benieuwd wat hij zou hebben gedacht toen hij zijn volgende bestelling ging bezorgen...!

Na geweldige mensen te hebben ingeschakeld, die mij wilden meehelpen met de verspreiding van de pepernoten, zijn inmiddels alle pepernoten bij iedere deelnemer bezorgd.

De actie heeft mezelf o.a. zeer veel tijd gevergd. Maar nu na het balans opgemaakt te hebben, was het zeker meer dan de moeite waard! De totale opbrengst van alle verkochte pepernoten inclusief alle donaties laat al een geweldig bedrag zien van € 1682,60. En dit bedrag zal vast en zeker niet het eindbedrag zijn..

Via deze weg wil ik alle deelnemers ontzettend bedanken voor hun bestelde blikken pepernoten en de donaties die jullie hebben gegeven!

Daarnaast wil ik iedereen die mij hulp heeft aangeboden, me heeft geholpen bij de verspreiding van de pepernoten, ook ontzettend bedanken voor zijn of haar hulp en enthousiasme!!!

Door jouw deelname en jullie hulp is deze actie meer dan geslaagd!

Nogmaals iedereen bedankt!!!

Groet Arend

Welkom op mijn Reislog!

Hallo en welkom op mijn reislog!

Dé plaats om op de hoogte te blijven van al mijnavonturen en ervaringen tijdens deze reis. Vanaf nu zul je hier dan ook regelmatig nieuwe verhalen en foto's vinden, en via de kaart weet je altijd precies waar ik me bevind en waar ik ben geweest! Meer informatie over mijzelf en de reis die ik ga maken vind je in het profiel.

Wil je automatisch een mailtje ontvangen wanneer er een nieuw verhaal of een nieuwe fotoserie op deze site staat? Meld je dan aan voor mijn mailinglijst door je e-mail adres achter te laten in de rechter kolom.

Ik zie je graag terug op mijn reislog en laat gerust af en toe eens een berichtje achter!

Leuk dat je met me meereist!

Groetjes,

Arend