Jambo Jambo (hallo),

Hierbij opnieuw een update van mijn ervaringen/ belevenissen in Kenia.

Ik zeg het nu wel, maar ik zou eerlijk gezegd niet weten waar ik moet beginnen met vertellen...!

Bedankt voor al jullie reacties. Het doet me echt goed om te weten dat jullie allen aan me denken en met me meeleven!! Ik vind het erg fijn om jullie reacties te lezen.

Afgelopen week bestond uit een kennismaking met m'n nieuwe gastgezin en Blessed Camp. Vorige week ben ik vanuit Mombasa naar het gastgezin van Phoebe en Leonnard verhuisd. Wow.. wat een geweldige mensen! Zoveel liefde als ze me geven, het is gewoon niet in woorden uit te drukken. Ze staan op elk moment voor me klaar en leren me hoe en waar het echte Keniaanse leven uit bestaat. Voor een Nederlandse als ik; geen luxe, maar echt back to the basic!

Ik zal proberen uit te leggen hoe mijn leefomstandigheden zijn.

Ik woon in een soort gebouw dat bestaat uit een soort voorhuis en een achterhuis. In het ‘voorhuis' bevinden zich 4 kamers. Een woonkamer van Phoebe en Leonnard en er tegen over een (slaap)kamer voor mij. Daarnaast 2 kamers welke gebruikt worden door de andere families die in hetzelfde wooncomplex wonen. In het ‘achterhuis' een binnenplaats waar zich opnieuw 4 kamers bevinden. Dit zijn de slaapvertrekken voor al de gezinnen. Tevens bevinden zich in de slaapkamers branders, ik heb bij Phoebe en Leonnard 1 ontdekt, waarop de maaltijden worden bereid. Helemaal achterin het gebouw grenzend aan de binnenplaats bevinden zich een douche (met weinig water) en toilet voor gezamenlijk gebruik. In de binnenplaats hangen waslijnen, en staan diverse teiltjes, waar de was met de hand word gedaan en word opgehangen. Het water is geregeld op en de elektriciteit valt geregeld uit.

Afgelopen week heb ik in een enorme dubio gestaan. Want het comfort is zeer beperkt. Nu mag ik absoluut niet klagen met een eigen kamer, als ik kijk naar de woonomstandigheden van vele Kenianen , maar als ik kijk naar de andere onderkomens van vrijwilligers, dan waan ik me voor mijn gevoel bij hen in een soort van hotel (al is het ook maar gewoon een (simpel) appartement waar ze bij een ander gastgezin inwonen).

Bij temperaturen van nabij de 40 graden hebben zij de beschikking over een koelkast en ventilator. Deze luxe heb ik niet. Ik kreeg de keus voorgelegd om evt. naar een ander gastgezin te gaan, voor meer comfort en hygiëne. Maar dat betekend dat ik de Kenia Experience onder deze lokale mensen, ontzettend zal gaan missen.

Ik ben er nog niet geheel over uit. Mede ook omdat vandaag, na eerder te hebben aangegeven dat het comfort niet voldeed zoals afgesproken, Peter (lokale coördinator) me een ventilator bracht. In ieder geval al enige verkoeling. Daarnaast vertelde hij mij dat er gekeken zal worden naar een koelkastje, zodat boter en andere etenswaren koel bewaard kunnen worden i.p.v. in de warmte tussen alle lopende en kruipende beestjes.

Wat ik wel kan zeggen is dat het me hier super goed bevalt. Ik heb zelfs al een vriendinnetje! Bethie het buurmeisje van Phoebe en Leonnard. In het begin erg verlegen toen ze me zag.

Op de tweede dag toen ik buiten op de ‘veranda' ( lees: stenen muurtje) zat kwam ze in de deuropening staan en zei ze; doei doei (ws. geleerd van een vorige vrijwilliger). Op spelende wijs heb ik haar geleerd dat als ze me wilde begroeten ze; ‘hoi hoi', moest zeggen, en bij weggaan; ‘doei doei'.

Het ijs was gebroken! Diezelfde avond kwam ze bij me zitten en hebben we samen tekeningen gemaakt. Tot het moment dat haar moeder haar riep om naar bed te gaan. Toen moest ze ineens huilen. Later bij navraag bij haar moeder kreeg ik te horen; ‘Bethie vind je lief en wilde bij jouw blijven'. Doe ik iets verkeerd..? Of heb ik een hart voor kinderen (zoals Bethie)?

Afgelopen week was het ook schrikken voor mij, toen ik werd geconfronteerd met een forse ontsteking aan m'n linker voet. Wat begon met een klein wondje bij m'n grote teen, breide in een paar uur tijd heel snel uit naar al m'n tenen en gehele voorvoet. Met ontsmettingszalf en een eigenwijze observerende blik van mezelf (waarom zou ik er ook een dokter naar laten kijken, als ik zelf verpleegkundige ben) gaat het nu inmiddels weer beter en is de ontsteking zo goed als over.

Ik zei al; dat ik teveel had om te vertellen. Eigenlijk wil ik nu nog een stukje schrijven over Blessed Camp. Want ook daar heb ik veel gedaan, geleerd, gezien en beleeft. Zoals jullie begrijpen ook een verhaal dat niet kort kan worden samengevat. En Phoebe zegt iedere dag ook tegen mij dat ik moet relaxen. Dus Blessed Camp houden jullie nog te goed!!

Wat ik jullie nu niet wil onthouden is de ochtend die ik vanmorgen heb meegemaakt. Zoals ik in m'n vorige verhaal heb genoemd, zou ik vandaag tijdens de Sunday Classes, de kinderen een song aanleren. Dank jullie wel voor de inbreng! Uit jullie inbreng heb ik uiteindelijk gekozen voor: ‘Read your Bible, pray every day..', en ‘Soon and very soon..'! Wow, geweldig hoe snel de kinderen hier een song aanleren. En de gebaren die we (jong en oud) gezamenlijk erbij konden maken! Het was een geweldig moment met elkaar. Helaas had ik met het aanleren van een Swahili song toch iets meer moeite, maar ik heb dan gelukkig nog een paar maanden.

Nou hier laat ik het voor nu eerst weer bij!

Nogmaals thanks voor jullie meeleven! En ik zie uit naar jullie reacties!

Het ga jullie allen goed!

Gr. Arend