Hallo allemaal,

Hoe is het met jullie?

Heb vernomen dat het zonnige weer inmiddels zijn intrek in Nederland heeft genomen. Iedereen inmiddels volop aan het genieten?

Bedankt voor de reacties van jullie kant!

Het is moeilijk te beschrijven hoe het is, om na een verhaal gepost te hebben, de reacties van jullie te lezen.

Laat ik het omschrijven als nog altijd; zeer fijn, hartverwarmend en niet te vergeten, bemoedigend!

Thanks everybody who is writing to me and everyone who reads my stories!!

Ik hoop voor jullie allen dat jullie ook terug mogen kijken op en geslaagde week!?

Een geslaagde week, dat was het hier in Kenia zeker!

Vorig weekend ben ik uit eten geweest.

En niet zomaar uiteten..

Als vrijwilligers (momenteel 4 in totaal), hadden we onze 3 gastgezinnen uitgenodigd voor een 3 gangen diner in een lokaal resort.

Een verrassing voor de gastouders..

Tevens ook een moment voor de gastouders om elkaar te ontmoeten en beter te leren kennen. Een zeer gezellige en geslaagde avond!

Als verrassing hadden al onze gastouders op hun beurt weer een speech voor ons als vrijwilligers gezamenlijk maar ook voor een ieder persoonlijk.

Zeer bijzonder als je uit de mond van je beide gastouders mag horen dat je voor elk van hen persoonlijk zeer waardevol mag zijn..

Na een zeer gezellige avond, werd het nog gezelliger toen ik samen met m'n ouders Joseph en Christine naar huis liep. Het was al laat, donker, echt donker..

Door de velden van Msambweni, liep Joseph voorop met zijn telefoon in de hand die functioneerde als zaklampje, ..ik achter hem, ..gevolgd door Christine.

Plots stapt Joseph met een grote sprong opzij.

...Voor mij te laat en ja..., ik kon, warm welkom zeggen tegen een grote plas Keniaanse blubber.. :)

Deze week heb ik net als voorgaande week meegewerkt aan de medical. Naast de oudere mensen die naar de Medical kunnen komen, ook opnieuw 3 huisbezoeken afgelegd. Het blijft gewoon fantastisch om deze (verstoten) mensen te mogen en kunnen helpen, de wonden inderdaad te zien verbeteren en via één van de contactpersonen van Action Ministry te horen te krijgen dat de mensen iedere dag uit zien naar mijn komst.

Ik sprak afgelopen week iemand, die mij vroeg; ‘hoe communiceer je nu met deze mensen als je alleen naar ze toe gaat?'

Nou.., de communicatie verloopt door simpele begroetingen wederzijds in het Swahili.

Tijdens de wondbehandeling spreken enkele bewoners van Blessed Camp me in het Swahili toe, wat ik helaas niet kan verstaan. Een schrale troost voor mij is dat wanneer ik in het Engels tot ze spreek, ze mij op hun beurt weer niet verstaan.

Op de vraag terugkomend, kwamen we tot de conclusie dat we tot elkaar spreken, door de taal van ons hart te volgen... En voor deze vorm van communicatie is geen woord nodig.. Prachtig toch!!!

Zoals ik in mijn vorige verhaal vertelde, had ik het één en ander in te halen deze week.

Door het regenachtige weer was er bijvoorbeeld geen gelegenheid geweest om het (inmiddels ontworpen) spellenboek praktisch uit te voeren.

Afgelopen week was het daar gelukkig wel tijd voor.

Het begon o.a. met op zoek te gaan naar een copyshop, waar we het spellenboek konden uitprinten.

Na enige doorverwijzing aangekomen bij de juiste shop en na 2 keer één van de 2 beschikbare pc's opnieuw te hebben opgestart (omdat hij steeds vastliep bij openen van document), werd er besloten om in de shop, waar naar mijn gevoel een temperatuur heerste van 40+ graden, m'n usb-stickje in een andere pc te stoppen.

Hadden ze dat maar eerder gedaan want voilà, het spellenboek kwam zowaar uit de printer.

..Privacy was ver te zoeken in de shop, want na de opstartproblemen van kopiëren, was de shop inmiddels helemaal volgestroomd met Kenianen en hadden ze zich allemaal verzameld rondom de printer om vol verwachting en nieuwsgierigheid te kijken hoe een Nederlands geschreven document er wel niet uitzag.. :)

De praktische uitvoering bestond o.a. uit het spel; ringwerpen..

Als vrijwilligers kwamen we met de lege flessen en ringen tijdens de break het schoolgebouw uitlopen.

..Gelijk al de kinderen rondom ons.

Door de harde wind vielen de flessen snel om.

De kids uitgelegd dat we samen met hen de flessen konden vullen met zand (dat was overgebleven van de bouw van het nieuwe schoolgebouw).

Wow!!! Wat een enthousiasme en blijheid op al de gezichten van deze geweldige kids!!

En wat een samenwerking!!

Eenmaal de flessen gevuld, gestart met ringwerpen.

Wat is het fijn om te zien; 60 kids, die allemaal staan te popelen om een keer te mogen gooien!! Geweldig!!!

De kinderen zullen deze week waarschijnlijk blijven herinneren als een verassingsweek.

Eerst natuurlijk al de spelletjes die ze konden spelen tijdens hun break. Maar er stond nog een hele grote verrassing op ze te wachten...

Normaal eten de kids iedere dag, rijst en bonen als lunch.

Als verassing hadden we bedacht om daar een keer chapati en bonen van te maken.

Met de dames ‘van de keuken', overlegd om op de donderdag alleen bonen klaar te maken.

Lotte en ik bij 2 restaurantjes elk 80 chapati's besteld.

Om 12u de chapati's opgehaald en naar school gebracht. Bleken de dames ‘van de keuken' toch gewoon rijst en bonen te hebben klaar gemaakt (het zal aan ons Engels en hun Swahili hebben gelegen dat we elkaar niet goed begrepen hadden).

Maar hakuna matata, ieder kind kreeg een bordje met rijst en bonen geserveerd en vervolgens deelden wij aan ieder kind een chapati uit.

Onbeschrijflijk wat er toen in al die kinderoogjes zichtbaar was..!!!

Voor het eerst in het bestaan van de school in Blessed Camp, kregen de kids een keer wat anders dan alleen rijst en bonen..

Voor nog geen € 20,- allemaal stralende oogjes en al de kindermaagjes goed gevuld..

En wat een beleefdheid!!

Vele kinderen kwamen na hun bordje leeg gegeten te hebben, naar ons toe met de woorden; asante, asante (bedankt).

En alsof dat nog niet genoeg was, werden we klassikaal ook nog eens door al de kids toegezongen met een prachtig (bedank) lied..

Thanks children!! It was amazing!!!

Een belangrijk punt deze week was voor mij de meeting met de ouders.

Enige tijd geleden heb ik samen met Lotte een paper gemaakt, voor het jigger probleem. In 4 stappen hebben wij in het Engels, Swahili en met behulp van afbeeldingen, een preventie plan opgesteld voor het heersende jigger probleem.

Tijdens de meeting met de ouders, hebben we ons 4 stappen plan geïntroduceerd en uitgelegd.

Met Leonard (teacher) als persoon die ons Engels vertaalde in het Swahili, was het een wat ons betreft geslaagde meeting met de ouders.

Wat erg fijn was, was het volgende;

Eén van de stappen uit het preventieplan dat we hebben opgesteld is dat kinderen, thuis en op school schoenen moeten dragen.

Kinderen die vaak geen schoenen droegen of verkeerde schoenen aanhadden, kwamen de dagen na de meeting met de ouders, met juiste schoenen aan naar school...

Toch wel een hele leuke bevestiging.., dat onze (belangrijke) boodschap naar de ouders toe, goed is overgekomen.. !!

Wow, wat was het een week.

Een week vol verassingen.

Een week waarin ik vele blije gezichten heb mogen zien en getuige mocht zijn van vele glimlachen.

Ook een week van vele bedankjes.

Bedankjes van mensen die leven in totaal andere omstandigheden dan dat wij gewend zijn en ons vaak niet kunnen inbeelden.

Maar wel mensen die met alles dankbaar zijn en genieten van hetgeen ze hebben en ontvangen. Hoe klein dat ook mag zijn..

Laten we een voorbeeld aan hen nemen!

Groetjes en veel goeds vanuit Kenia!!

Arend

(ps. nieuwe foto's zijn geupload :))