Hallo allemaal,

Allereerst wil ik via deze weg ook nog iedereen bedanken voor de felicitaties ter gelegenheid van mijn verjaardag.

Het was een dag, met dubbele kanten en gevoelens..

Aan de ene kant; ...afscheid nemen...

Aan de andere kant; ... feest vieren...

Ondanks de tweestrijdigheid en de soms zeer moeilijke momenten (overigens niet alleen voor mijzelf) is het een dag geworden, waar ik alleen maar ontzettend dankbaar over kan zijn, dat ik hem op deze manier heb mogen meemaken.

Een dag om echt nooit te vergeten!!!

Hoe gaat het met je?

Een veel gestelde (en normale) vraag die mij gesteld word.

Maar momenteel (voor mij) een vraag, die lastig te beantwoorden is..

Hoe gaat het met je?

Laat ik antwoorden met; vreemd!!

Na zeer bewogen, mooie en gelijk ook ontroerende, blijde maar tegelijk ook emotionele momenten, heb ik woensdag dan echt afscheid moeten nemen van mijn geweldige en dierbare familie en vrienden in Msambweni, Kenia...

Zeer moeilijk(e) moment(en)...

Na een korte overnachting in Mombasa werd ik donderdagochtend om 3u (in Nederland 2u) naar het vliegveld gebracht. Na een tweetal goede vluchten mocht ik 's middags (eerder dan gepland) weer voet op Nederlandse bodemzetten, waar ik mijn geweldige en dierbare ouders en broers op het vliegveld in de armen kon sluiten...

Wow, wat is het fijn om ze weer te zien!!!

Maar wat voelt het tegelijk ook; ...vreemd...

Welkom thuis...

Thuis...???

Wat is mijn thuis...???

Nederland... ???

Kenia...???

Het voelt; ...vreemd...

...Het zal tijd nodig hebben om hier weer te acclimatiseren (...denk ik)

Zo stond ik vanmorgen;

• Raar te kijken omdat ik het muskietennet om m'n bed heen miste...,
• Raar naar het stopcontact te kijken, omdat de (wereld) stekker er niet in paste...
• Raar naar de kraan te kijken, omdat er wel heel veel water tegelijk uitkomt...
• Raar naar m'n eigen lieve moeder te kijken, omdat ze er in Kenia toch echt anders uitzag...
• Raar ... (etc.)

• Miste ik alle mooie en inmiddels vertrouwde geluiden bij het opstaan...
• Miste ik m'n jongste broer Abel (die ik iedere ochtend begroete met een dikke warme knuffel)...
• Miste ik vanmorgen de heerlijke peanutbutter op m'n boterham ... (gelukkig heb ik in m'n koffer nog ergens een potje om nog even na te kunnen genieten :))
• Miste ... (etc.)

• ...
• ...
• ...

Vreemd!!

Dat is, hoe het voelt om weer terug te zijn!!

Het zal tijd nodig hebben om me weer ‘thuis' te voelen.

Welcome home!!!

Home, tja, wat en waar dat is (voor mij)?

We zullen het mogen gaan zien...

Bedankt voor het meereizen en meeleven via mijn weblog!!!

Bedankt ook voor de geweldige reacties en support die jullie mij hebben gegeven!!!

Deze weblog sluit ik af met enkele woorden die ik ook sprak bij het afscheid nemen van mijn geweldige familie in Kenia...

Nakupenda! Nitakuona baadaye!!!

Ik hou van jullie en ik hoop jullie snel weer te zien!

Groet Arend