Hallo allemaal!

Hier weer een update.

Voordat ik begin; iedereen bedankt voor al de berichten op welke manier dan ook! Het doet me iedere keer weer erg goed!!

Dit keer van mijn kant niet een verhaal, maar even de stand van zaken. Want er is in korte tijd toch weer veel gebeurt.

I come back!!

No crying.., no crying.. Met deze woorden heb ik afgelopen vrijdag 27 april, na enig overleg, bedenkingen en afwegingen (tijdelijk) afscheid genomen van m'n ‘gastgezin' Leonard en Phoebe.

Ik werd na nog niet eerder kennis gemaakt te hebben met het andere gastgezin en niet weten waar ze ook maar mochten wonen, opgehaald door een jongen op een boda boda of pikipiki (motor).

Aan hem was de plaats verteld waar ik afgeleverd moest worden. M'n koffer werd achterop vastgebonden, ik mocht plaats nemen tussen de ‘guy on the motorcycle' en mijn koffer en na nog enkele uitbundige zwaaien naar Leonard en Phoebe, werd ik door de ‘guy on the motorcycle' naar het andere gastgezin gebracht.

Een gezin dat bestaat uit; Joshep, Christine, hun drie kinderen; Alvin, Aaron en Abel en nanny; Mercy.

Ze wonen verder van Blessed Camp af (+/-30 min), maar in totaal andere omstandigheden dan Leonard en Phoebe.

Ik heb besloten om hier een maand te wonen.

De reden van verhuizing is een lang verhaal wat lastig is om kort uit te leggen, maar het is zeker niet omdat het me bij Leonard en Phoebe tegen viel!

Nee, het beviel me steeds meer en ik had het er ondanks de zeer primitieve en zeker niet (altijd) hygiënische omstandigheden inmiddels echt naar m'n zin!!

Het begon soms serieus als een thuis te voelen.

Wat een top mensen!

Phoebe bijvoorbeeld, echt.. wat een top vrouw! Ze voelde als een moeder voor mij! (Oh..mama, wees gerust!! Niemand zal jouw echt kunnen vervangen!!).

Maar het zegt wel, wie Phoebe, Leonard (en alle andere inwonende natuurlijk) voor mij waren de afgelopen maand

Elk moment stonden ze voor me klaar. Hebben mij het echte Keniaanse leven laten ervaren!! Een leven, totaal anders dan het Nederlandse. Een leven, dat als je het meemaakt, je stil maakt en tot nadenken zet!! Nadenken over zoveel dingen!! Zo bijvoorbeeld ook over een stukje dat ik onlangs las in een boek dat ik aan het lezen ben:

‘Onze mobiele maatschappij stimuleert tot concurrentie en economische agressie in plaats van tot tevredenheid.

Iemand die niet bezig is te klimmen op de maatschappelijke ladder wordt beschouwd als een sukkel en een mislukkeling.

Er word ons geleerd dat we ernaar moeten streven boven alle anderen uit naar de top te klimmen.

Wat er niet bij gezegd word is dat het de top van een vuilnisbult is.'

Tja, nu een tijd in Kenia te zijn, ga je over veel dingen nadenken en veel dingen in Nederland toch vanuit een ander daglicht bekijken. Voor de geïnteresseerden, combineer bovenstaande bijvoorbeeld eens met Jesaja 58; 1-3, 5-7. Ben benieuwd naar jullie overdenkingen..

Terug naar het afscheid. Gelukkig een tijdelijk afscheid dat ik van Leonard en Phoebe heb moeten nemen, want iedere dag als ik naar Blessed Camp ga, heb ik me voorgenomen om nadien even bij ze langs te gaan.

En.., over een maand, ga ik terug en verblijf de laatste weken van mijn periode hier in Kenia, opnieuw bij hen. Leonard en Phoebe (and my little girlfriend Betty ;) ): I come back!!

Mijn werkzaamheden de afgelopen weken.

De afgelopen 2 weken zijn hier rustiger verlopen dan in eerste instantie gepland. De werkzaamheden op Blessed Camp stonden op een laag vuurtje. Dit had te maken met de schoolvakantie die halverwege april begon (en eindigt op 7 mei). Hierdoor vervielen de werkzaamheden op school, als assisteren bij het lesgeven, het aandacht geven aan de kinderen tijdens de break etc.

Ook op de medical days (maandag en donderdag) was het door de vakantie rustiger.

Normaal gesproken komen de kinderen naar school, krijgen ze onderwijs en op de medical days, worden de jiggers verwijderd en/ of andere wondverzorging toegepast. Tijdens de vakantie, blijven veel kinderen thuis en slaan de medicals helaas over.

Het was een dubbel gevoel de afgelopen twee weken. Aan de ene kant wil je (als je hier bent) graag van alles doen. Meehelpen met de wondverzorging, meehelpen met lesgeven etc.

Maar als het dan vakantie is en de activiteiten vallen weg, tja, dan voelt het als een soort van teleurstelling om niets te kunnen doen..

Maar aan de andere kant was het misschien ook wel met een reden. Want doordat ik in Blessed Camp, niet veel kon doen, gaf het mij en Lotte wel de mogelijkheid om bezig te gaan met een plan om de wondverzorging waar mogelijk te verbeteren.

En zo hebben we onder andere nu al een preventie folder gemaakt! Om eerlijk te zijn, ben ik er ook wel een beetje trots op.

Want een folder maken voor mensen die Engels kunnen lezen en spreken is (voor de meesten onder ons) niet zo moeilijk.

Maar hoe maak je één folder, met weinig woorden, voor mensen die;

- of alleen Engels,

- of alleen Swahilli,

- of geen van beiden, kunnen lezen.

..De oplossing: een folder in het Engels, met de Swahilli vertaling (dank je wel Leonard voor het corrigeren van de google translate vertaling!!). En om het geheel compleet te maken, dezelfde boodschap ook nog eens samengevat in afbeeldingen.

Drie doelgroepen samengevat in één folder.

De complimenten waren nu al overweldigend! Laten we met z'n allen hopen dat de folder straks ook na het promoten ervan, effect zal hebben en een positieve bijdrage zal hebben in de behandeling van het ‘jigger-probleem' in en rondom Blessed Camp.

En dat was niet het enigste waar ik mee bezig ben geweest de afgelopen weken. Wanneer de school volgende week weer begint, wil ik samen met Lotte een draaiboek afhebben, waarin we een beschrijving geven van spelletjes die tijdens de break, met de kinderen op school gespeeld kunnen worden. Vorige week zijn we naar Mombasa afgereisd en hebben ‘inkopen' gedaan, voor de praktische uitvoering van diverse spelletjes.

Het tweede project waarvoor we de afgelopen 2 weken (naast de ontspanning en het genieten van het mooie Kenia) de tijd voor hadden om op te stellen/ te maken.

Als afsluiter voor deze keer nog een anekdote.

Afgelopen maandag op koninginnedag aan het eind van de ochtend ben ik opnieuw afgereisd naar Mombasa. (Een konnginnedag dat ik 's ochtends overigens gevierd heb in een oranje poncho, vanwege de stromende regen, en 's avonds met de andere vrijwilligers in Mombasa genoten heb van een heerlijk wijntje bij kaarslicht (i.v.m. o.a. stroomuitval).

Maar terug naar de kern: vrijdag op de weg naar Mombasa, eenmaal bij de ferry aangekomen, wachtende in een soort van sluis, waar ik denk ongeveer 400 mensen in kunnen, komt er een Keniaan langzaam naar ons toe.

Hij leek op een soort straatverkoper/ evangelist (hij had namelijk een blad in zijn hand met daarop wat ik kon zien, enkele bijbelteksten).

Uiteindelijk komt hij naast me staan en vraagt zo vanuit het niets hardop; ‘of het ook koud is in Amerika?'

In de sluis stonden Lotte en ik redelijk vooraan, ongeveer 50 mensen voor ons en al wel honderd achter ons. Als antwoord op de vraag zei ik; ‘we weten niet hoe koud het is in Amerika'.

Opnieuw stelt de man dezelfde vraag. En opnieuw gaf ik aan dat we niet wisten of het koud was in Amerika.

‘En waarom weten jullie dat niet?', vroeg de man.

‘Nou..., omdat wij niet uit Amerika komen!?' was m'n antwoord.

Echt alle Kenianen voor ons, draaiden zich om, voor zover ze dat nog niet gedaan hadden, na het luidde spreken van de man die maar wat graag met ons in gesprek wilde zijn.

Eenmaal omdraaiende, zagen we al heel snel dat alle ogen achter ons ook al op ons gericht waren.

Hi, allemaal, ..ja, ..wij komen niet uit Amerika..

Iedereen voor en achter ons begon hardop te lachen.. Ons niet helemaal duidelijk of ze nou om ons antwoord moesten lachen, om de man die ons de vraag stelde, of waren ze ons misschien gewoon aan het uitlachen omdat we ‘voor gek werden gezet'..?!

Tot overmaat van ramp, ging de man ook nog eens luidkeels door met zijn gesprek, die wij beiden het liefst hadden willen stopzetten.

Hij vertelde; ‘Obama is mijn neef en ik heb op school bij hem in de klas gezeten...'.

Opnieuw iedereen om ons heen in de lach..

Kwam dat nu door misschien wel onze serieuze blik (wat ik me eigenlijk niet kon indenken, want van binnen moest ik zelf al erg hard lachen om deze hele situatie), of was het om de (betrouwbare???) informatie die deze man maar wat graag met ons wilde delen.

Ach.., dacht ik, als iemand mij probeert wijs te maken dat hij de neef van Obama is, dan kan ik op koninginnedag nog altijd zeggen dat Beatrix mijn moeder is...

Dat was het voor nu..

Zal jullie hopelijk de volgende keer kunnen meedelen, hoe m'n werkzaamheden van de afgelopen weken, gebruikt (zullen gaan) worden.. Word zeker vervolgd!!

Veel goeds vanuit Msambwenie, Kenia!!!

Arend

(Er zijn nieuwe foto's toegevoegd ;))